Светиот свештеномаченик Јануариј и другите со него
Овој светител беше епископ во Кампанија Италијанска. За време на гонењето на Максимијан беше изведен на суд и мачен на разни начини, а тој поднесе се трпеливо. Кога го фрлија во оган, огнот се разлади со невидлива роса и мачен икот стоеше неповреден сред огнот и Му пееше пофалба на Бога.
Тогаш му го стружеа телото со железни четки дури коските не му побелеа, но маченикот поднесуваше незлобливо и трпеливо. Неговиот ѓакон Фауст и чтецот Дисидериј, коишто ги гледаа неговите ма ки, плачеа по својот духовен отец, но и нив ги врзаа и заедно со епископот ги поведоа во градот Путеол и ги фрлија во затвор. Во истиот затвор беа затворени за Христа и путеолските ѓакони Прокул и Сосиј и двајца лаици христијани Евтихиј и Акутион. Сите седуммина ги фрлија пред ѕверови. Но ѕверовите не ги ни допреа.
Тогаш ги уб ија со меч, а неаполските христијани тајно го пренесоа телото на Свети Јануариј во својот град и чесно го положија в црква. На гро бот на овој светител до денешен ден се пројавуваат многубројни чуда. Меѓу бројните чуда запамтено е и тоа дека една бедна вдовица, на којашто беше ум*ел синот единец, ја зеде од црквата иконата на Свети Јануариј и ја положи на својот м*тов син плачејќи и молејќи го светителот. И нејзиниот син оживе. Свети Јануариј пострада чесно во 305 година.
Тропар
Со благодатта Христова го изгасна огнот на страстите, о Јануаре епископе, така подвигот твој пример стана за твоите сострадалници: Фауст, Прокул, Сосиј, Дизидериј, Евтихиј и Акутион, со кои низ оган помина. Ти кој ѕверови скроти, м*тви воскресна со силата Христова, моли се за нас да добиеме спасение по твоите свети молитви.
Светиот маченик Теодор и другите со него
За верата Христова пострада во Перга Памфилиска во времето на царот Антонин. Теодор беше млад и со убаво лице. Кога намесникот на таа област го избра заедно со други момчиња, за да ги испрати на служба во царскиот дворец, Теодор се спротивстави и изјави дека тој е христијанин. За ова беше мачен со разни маки, а потоа фрлен во оган. Но од земјата изби вода и го угаси огнот. Намесникот ова им го припишуваше на некои Теодорови магии. А маченикот му рече: „Ова не е дело на мојата сила, туку на мојот Бог Христос; а ако сакаш да ја познаеш силата на твоите богови запали друг оган, па фрли во него еден од твоите војници и се надевам ќе ја познаеш нивната сила и семоќта на мојот Бог.“
Намесникот сакаше навистина да фрли еден од војниците, но тие во страв го молеа да го фрли жрецот Диоскор наместо нив. Жрецот пак молеше да го фрлат самиот идол Ѕевс и останатите идоли, па ако се богови, тие лесно ќе се спасат самите себеси. Диоскор ова го рече бидејќи откако го виде чудото со Теодор веќе беше со срцето обратен кон Христа.
Кога дозна за ова, намесникот го осуди Диоскор на см*т и го запали. Исто така го предаде на с* рт и Теодор со двајца војници, Сократ и Дионисиј и мајката на Теодор, Филипа. Теодор го рас пнаа на крст, на којшто тој издивна дури третиот ден. Сократ и Дионисиј ги прободија со копје, а Филипа ја уб* ја со меч. Сите стекнаа венци на слава во царството Христово.
