За Петар Миленковиќ од Србија (35) се вели дека е бог во инвалидска количка!
Имаше само 20 години кога доживеа сериозна сообраќајна несреќа и остана неподвижен. Денес, по толку години, медалите блескаат околу неговиот врат.
Миленковиќ е европски и светски шампион во powerlifting. Тој во моментов е српски рекордер и балкански рекордер, со 260 килограми успеа да ги крене на Светскиот куп.
Неговата сила, и физички и психички, стана инспирација за многумина.
Тој практикува скоро десет години вежбање на сила и вреди е да се каже дека тој е еден од најуспешните спортисти во својата дисциплина.
Петар објасни дека љубовта кон спортот ја носи уште од детството и дека стекната инвалидност не го спречувала да ги освои медалите.
– Влегов во светот на спортот на седумгодишна возраст. Во тоа време идол ми беше на Брус Ли и почнав да тренирам карате, а во тој спорт неколку пати бев државен шампион.
– Сосема спонтано ми се пријави љубовта за powerlifting … сè друго е историја … Значи, спортувам пред 20 години. Имав неколку рекорди и потоа се срушив и итие. А целта ми е да освојам медал на Олимпијадата.
Тој објаснува што навистина е моќното кревање. Тоа е спорт кој е единствен и нема многу силни луѓе како него.
– Powerlifting е спорт на моќ кој сè повеќе се распространува . Тоа е чиста демонстрација на горната телесна сила. Сесиите за обука се разликуваат, во зависност од денот. Секој тренинг, дури и најлесниот, е многу интензивен.
Петар кажа за неверојатни рекорди. Поточно, овој човечки гигант некогаш крена дури 260 килограми!
– Последната награда што ја освоив беше Европското првенство кога го срушив европскиот рекорд. Во 2015 година го освоив истиот медал. Јас освоив светски и европски шампионат во боди-билдинг.
Инвалидитетот не му создава никаква пречка.
– Не е важно каква е вашата состојба, психата е важна. Менталната состојба е клучна. Некој ја има во основа, како нивна природна состојба. Се разбира, сите имаме свои подеми и падови, па дури и оние луѓе кои се најстабилни. Мислам дека без оглед колку си силен и колку ниско паѓаш, духовноста е најголема. Денес, тоа е скоро непостоечко, затоа е од големо значење. На сите им недостасува сè … но единствената работа што ја задржува човекот одвнатре е да се обрне внимание на душата. Духовноста ни помага да ги разјасниме сите наши цели и нашиот карактер да биде многу посилен. Настаните во животот мора да дојдат, но тие исто така мора да поминат затоа што тие се составен дел од животот.
„Нема никакви пречки за успехот“. Петар не се согласува со оваа реченица. Тој смета дека пречките се токму таму, не само кога некој сака професионално да се занимава со спорт, туку и во секојдневниот живот.
– Постојат многу пречки за успех. Верувам дека целта не треба да биде единствената цел, за што и да се занимаваат. Целиот овој процес на постигнување цел е она во кое се ужива додека се стигне. Конкуренцијата или материјализацијата на работата трае само еден ден, а она што е убаво, што довело до таа цел, трае со години. Секој ден, на патот кон тој успех, се будите и сфаќате дека мора да бидете благодарни за секој ден што води до целта.
– Успехот не треба да биде титула, крајна цел, затоа што тогаш може да се изгуби човек на тој пат. Можеби некој може да работи напорно и да работи како јас, Целиот процес на обука, дневната ментална состојба, енергијата што ја троши секој ден и ја носи лицето со цел да ја постигне оваа цел, се веќе успеси сами по себе.
– Јас се натпреварувам во редовна конкуренција, непоразен сум и ги држам сите рекорди во конкуренција со луѓе кои немаат хендикеп.
– Во овој спорт започнав да градам од нула, а дури сега станува популарен- вели Петар.
Следниот медал што го гледа на вратот е злато на параолимпијадата во Токио.
Како што вели, поентата е – да не се откажувам.
