Светителите Василиј Велики, Григориј Богослов и Јован Златоуст имаат секој свој посебен ден на празнување во месецот јануари. Но, овој заеднички празник е востановен во 11 век за време на царот Алексиј Комнен. Еднаш однекаде настана расправа меѓу народот околу тоа кој од овие тројца светители е најголем. Едни го величаа светиот Василиј заради неговата чистота и храброст, други светиот Григориј за недостижната длабочина и висина на умот во богословието; трети воздивнуваа по светиот Јован, заради неговата чудесна благоглаголивост и јасност во изложувањето на верата. И така едни се нарекуваа василијани, други григоријани, а трети јованити. По Божја Промисла овој спор беше решен во корист на Црквата и на уште поголема слава на овие тројца светители.
Евхаитскиот епископ Јован (под 14 јуни) имаше едно видение во сон, имено: прво му се јави секој од овие светители во голема слава и неискажлива чудесност, а потоа сите тројца заедно. Тогаш му рекоа: „Ние сме едно во Бога, како што гледаш, и кај нас нема ништо противречно… ниту има меѓу нас некој кој е прв или втор“. Светителите го посоветуваа епископот да им напише една заедничка служба и да им се одреди еден заеднички ден за празнување. Со ова прекрасно видение спорот се реши на тој начин што 30 јануари. се одреди како заеднички празник за тројцата свети архијереи.
Светиот свештеномаченик Иполит
Пострада за верата во времето на Клавдиј. Кога девицата Хриса во Рим беше немилостиво мачена за Христа, тогаш за неа пред мачителите се застапи светиот Иполит и ги разобличи.
Светиот маченик Теофил Нови
Како војвода на царот Константин и царицата Ирина беше заробен од Агарјаните кои четири години го држеа во затвор. Откако ги одби сите муслимански навалувања да ја напушти христијанската вера, го отстранија со меч во 784 година, и се пресели кај Господ.
