Во почетокот на јуни се одбележува големиот верски празник Св. Константин и Елена. По тој повод, се навраќаме кон значењето и историјата на истоимената скопска црква, која спаѓа во легендите што го обележаа овој град. Сместена во централното градско подрачје, во некогашното Влашко Маало и улицата Поп Кочина, како дел од поширокиот простор на познатото скопско Ново Маало, таа беше урната во земјотресот 1963 година.
Црквата „Св. Константин и Елена“ е започната да се гради уште пред Првата светска в**на. Бурните времиња, кои се менувале едно по друго, ја попречиле нејзината изградба. Таа е завршена и осветена во 1926 година. Оттогаш не престанува нејзиното духовно зрачење, но и живото сеќавање на постарите генерации за неа, откако беше урната во земјотресот. Тајната на духовното зрачење се крие и во тоа што таа се наоѓаше во центарот на градот, и претставуваше, во онаа убава смисла на зборот, „маалска црква“, почитувана, сакана, посетувана. Но, со текот на времето, црквата ја посетуваа верници од сите краишта на Скопје. Се сеќавам дека чинот на крштевањето на своите деца во храмот „Св. Константин и Елена“ го вршеа и жителите од другите маала. Таа памети многу венчавања, крштевки, простување со покојните, верски живот што се одвиваше дури и во времињата што не беа погодни за тоа.
Скопското маало во кое таа е подигната има интересна историја. Најпрвин се нарекува Хаџи Селаледин, а потоа и Чивчи Маало. Тоа започнува лево од Камени мост, продолжувајќи во правецот на кејот, до некогашниот Железен мост, во близината кај денешниот комплекс на банките. Десно, маалото се шири кон монополот, а потоа пак свртува кон плоштадот, и го опфаќа просторот наспроти парламентот, до центарот, кај ЕСМ и стоковната куќа. Во рамките на Ново Маало постоеле најубавите бавчи и градини, кои биле обработувани. Но, подоцна, по Балканските и Првата светска во**а, тука се населиле материјално позафатени граѓани од предвоена Југославија. Затоа, на кејот, и не само на него, биле изградени најубавите скопски куќи во тоа време. А Влашкото Маало и улицата Поп Кочина си имаат свое посебно значење.
Целиот текст прочитајте го на НОВА МАКЕДОНИЈА.
