Претседателот на Србија Александар Вучиќ пред извесно време му подари на рускиот лидер Владимир Путин четиримесечно шарпланинче со име Паша.
Руските медиуми му посветија внимание на овој подарок и детално пишуваат за него. На пример, во една статија се наведува дека локалните жители ги нарекуваат шарпланинците „бисери на планинските снегови и ливади“ (ние на интернет не најдовме потврда на тој податок – можно е рускиот новинар да се обидел со тој прекар да го изрази односот на локалното население спрема омилената раса – заб. на ред.).
Расата југословенски овчарски пес се појавила 1938 година на Балканот, во Меѓународната кинолошка федерација (FCI) је регистрирана 1939 година под називот „илирски овчар“, а од 1957 го добив новиот официјален назив: југословенски овчар – шарпланинец.
Со години во поранешна Југославија беше забрането да се пренесуваат шарпланинци преку граница. Првпат овој пес од автохтона раса е продаден во странство 1970 година. Денес шарпланинци се одгледуваат во САД, Канада и Франција.
Шарпланинецот е многу крупен пес. Може да биде висок 70 цм, а тежок 35-40 кг. По изгледот потсетува на кавкаски овчар. Се смета дека предците на оваа раса живееле на Балканот во близина на населбите на Шар планина, на планините Стогово, Бистра, Кораб и во националниот парк Маврово.
Во Македонија постои предание дека овој овчарски пес е потомок на волци кои ги одгледал ловец. Шарпланинецот е мирен и добродушен, сака да биде со луѓе, но признава само еден стопан, кого беспрекорно го слуша.
Организираното одгледување шарпланинци почнало 1947 година во македонското село Гари. Во текот на 1960-те години популацијата на овие кучиња се намалила, а 1976 расата била на работ на опстанок. Заради нејзино зачувување е основано одгледувалиштето Кораб, каде се создадени сите услови за одгледување на овие кучиња. Во него се уште се одгледуваат најчистокрвните југословенски овчари.
Кучињата од оваа раса се многу издржливи и можат да спијат на снег. Главата, ушите и предниот дел на шепите им се покриени со кратко влакно, а на вратот, грбот, задниот дел на шепите и на опашката е долго. Дозволени се сите нијанси на боја, почнувајќи од бела па се до темносмеѓа. Најмногу се ценат зеленкасто-сивата и темносивата варијанта.
Шарпланинците се користат за чување на овци од волци и други грабливи ѕверови на планинските пасишта, за чување на заграден простор и како службени кучиња.
Извор: RussiaBeyond
